«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας· και τοις εν τοις μνήμασι
ζωήν χαρισάμενος»
Ο πασχαλινός
αυτός ύμνος δονεί τον λογισμό μας, συνεπαίρνοντας μυστικά την ύπαρξη και την
ψυχή μας. Ο πόθος για ζωή μάς διακατέχει. Συγχρόνως, όμως, και ο φόβος του
θανάτου μας συνέχει. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να μας θυμίσει ότι στην
γιγαντιαία πάλη ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο που κυριαρχεί στην ανθρώπινη
ιστορία, ο Ιησούς Χριστός κατατρόπωσε τον θάνατο με την ανάστασή Του. Η
Ανάσταση του Χριστού δώρισε στον άνθρωπο αποδέσμευση από τον θάνατο, ελευθερία
από τον φόβο και το άγχος που προκαλεί. Πλέον ο θάνατος για τον άνθρωπο δεν
είναι «μαυρίλα», δεν είναι άδης, αλλά πρόξενος αθάνατης και αιώνιας ζωής. Με το
Πάσχα αρχίζει ο καινούριος αιώνας που εισβάλλει στον χρόνο και τον ανακαινίζει.
Συνεπώς, η Ανάσταση έχει γίνει πηγή ανανεώσεως του κόσμου. Ύστερα από την
Ανάσταση λάμπει πλέον η ζωή και στον χρόνο ακτινοβολεί η αιωνιότητα. Αυτή η
βεβαιότητα, ήδη από τους χρόνους των Αποστόλων, οι οποίοι υπήρξαν μάρτυρες του
μοναδικού γεγονότος της Αναστάσεως, μέχρι και στις μέρες μας, συναρπάζει την
Εκκλησία και καθορίζει την ταυτότητά της. Η Ανάσταση στην Εκκλησία υπό το φως των κεριών
αποτελεί πραγματική μυσταγωγία και κατανυκτική
ατμόσφαιρα. Η Εκκλησία γνωρίζει και γιορτάζει την εμπειρία της
Αναστάσεως, της νίκης πάνω στον θάνατο. Και, μ’ αυτή την αλήθεια ζωογονεί και
μεταμορφώνει την ζωή όλης της οικουμένης με ελευθερία και αγάπη. Το παντοτινό
μήνυμα της Εκκλησίας είναι ότι δεν κατεξουσιάζει ο θάνατος όταν είμαστε σε κοινωνία με τον Χριστό. Διότι Αυτός
είναι η ζωή και η Ανάσταση (Ιω. 11, 25),
που ως Θεός την μεταγγίζει σε όσους συνδέονται μαζί Του. Και η κοινωνία αυτή με
τον Θεό είναι αρχικά δωρεά, «Χάρις». Μια Χάρη που όμως δεν επιβάλλεται, αλλά
που θα πρέπει να γίνει ελεύθερα αποδεκτή από την συνείδηση του ανθρώπου.
Συνδέεται με την θεογνωσία, την πίστη (εμπιστοσύνη), την αγάπη, μέσω των
μυστηρίων της Εκκλησίας όπου μετέχουμε στο αναστημένο Σώμα του Χριστού. Η βίωση
της αλήθειας της Αναστάσεως με την πίστη και με ολόκληρη την ύπαρξή μας, είναι
το αντίδοτο στις δηλητηριώδες πνοές που μεταφέρουν την ανάσα του άδη στην
καθημερινότητα της ζωής μας. Το αναστάσιμο ήθος μεταμορφώνει το σκληρό πρόσωπο
της καθημερινότητας και, μας βοηθάει να βλέπουμε μέσα και από τις πιο
μελαγχολικές συνθήκες ένα Πάσχα, δηλαδή μια «διάβαση», ένα πέρασμα στο φώς.
Άνθρωποι που πίστεψαν στον Αναστάντα Χριστό, μπόρεσαν με την δύναμή Του να
μεταμορφώσουν την έχθρα σε συμφιλίωση, το μίσος σε αγάπη, τον πόνο σε χαρά, την
ταπείνωση σε θρίαμβο. Καθότι, μέσα στην ακτινοβολία της Αναστάσεως, όλοι και
όλα μπορούν να μεταμορφώνονται και να πλημμυρίζουν φώς. «Δεύτε λάβετε φώς εκ
του ανεσπέρου φωτός» και μεταδώστε αυτό το πασχαλινό φώς σε κοντινούς και
μακρινούς. Φώς, πασχαλινό φώς στην καρδιά μας, στα πρόσωπά μας! Περισσότερο
πασχαλινό φώς στις σχέσεις μας με τους άλλους. Ανέσπερο φώς που χαρίζει νόημα,
ελπίδα, πλούτο θεϊκής αγάπης και δύναμη Θεού. Εύχομαι κάθε ενέργεια της ζωής
μας να καταυγάζεται από το φώς της Αναστάσεως του Χριστού, ώστε να γίνουμε
αναστάσιμη πνοή στο περιβάλλον μας. Με την Ανάσταση μέσα (ψυχή) μας. Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Καλό Πάσχα! 01/05/2016.
Πρεσβύτερος
Γεώργιος Δημητρόπουλος
Εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Γομοστού
